Sweet Home Vlaardingen

Hi!

We zijn nu zo’n beetje twee maanden terug van onze Roadtrip en we kunnen ons voorstellen dat jullie dachten dat wij de belofte om de laatste blog vanuit Vlaardingen te maken niet meer zouden nakomen. Dat doen we dus wel. We hebben stomweg gewacht tot het fotoboek klaar was.

Om het af te ronden: we hadden een soepele terugreis. We schreven voor het laatst op het vliegveld toen we onderweg waren naar huis. We hadden een lekkere overstap in Mineapolis waar we een goed barretje vonden voor een drankje. We kwamen eerder dan gepland op Schiphol. Diana’s Kia Picanto stond in Schiedam. Dat was best een overgang. Van een Dodge Durango automaat naar een Kia Picanto met een schakelbak. Thuis bleek het huis binnen versierd met Abraham, Sara en slingers. Je kan wel op vakantie gaan……. De middag erna hebben we met z’n achten Diana’s verjaardag gevierd. Hierna begon de jetlag, de was en…. De napret!

Aan het samenstellen va het fotoboek hebben we een hoop werk gehad. Op zich niet zo gek. Toen we de alweer zanderige huurezel in de zinderende hitte inleverden op Denver Airport gaf de kilometerteller aan dat we net iets minder dan 5000 mijl gereden hadden. Die 5000 mijl leidde ons door 7 staten,  3 grote steden, 4 nationale parken en een flink aantal National Forests.

We hebben vooraf heel erg naar deze reis uitgekeken, 4 weken weg om op bijzondere wijze onze verjaardagen en ons huwelijksjubileum te vieren. Gelukkig kregen Diana en ik de kans en ruimte van onze werkgevers om er in totaal 5 weken tussenuit te gaan. Het werd een prachtige vakantie. Dat we 4 weken weg konden was vooraf door omstandigheden helemaal niet vanzelfsprekend maar door veel dingen goed te regelen en een hoop goede wil bij de thuisblijvers besloten we toch te vertrekken, met altijd in het achterhoofd dat we op een bepaald moment mogelijk terug zouden moeten of dingen moesten regelen met een stevig tijdverschil als vijand. Hierdoor waren we elke dag dankbaar dat de telefoon niet ging en dat we weer aan een nieuwe dag vol nieuwe indrukken konden beginnen. Toen de vakantie ten einde liep begon het besef te groeien dat we de reis konden afmaken waarna we in Colorado ook nog eens de kans kregen om een stukje reis dat René al eens met zijn vader had mogen doen nog eens te beleven. Dat maakte de ervaring nog completer.

Onderweg hebben we ons laten varen door canyons, reden we wegen met smalle tunnels en diepe afgronden, stonden we aan de voet van gletsjers, aten we met de Amerikanen in de bij hen populaire eethuisjes of stonden we op vrijdagmiddag in de rij in de lokale supermarkt voor fried chicken en loaded potato soup. We zagen wilde dieren, geisers, en ontdekten dat flagger (het seinen met vlag en stopbord bij wegwerkzaamheden) een serieus beroep is, compleet met eigen verkeersbord. We ervaarden temperaturen van -1 tot +40 en zagen onderweg gigantische onweersbuien, strakblauwe luchten en sand devils (een soort mini tornados). Op speciaal verzoek hebben we dit keer ook flink wat selfies gemaakt. Je had ons eens moeten zien met onze selfiestick. Niks voor ons maar we hebben er wel veel plezier mee gehad. 

Tot slot willen we alle ingeschreven volgers bedanken voor het lezen van ons reisblog en het meeleven met onze reis. Vinden we echt leuk!. Het fotoboek is klaar en binnen Het is prachtig geworden dus, kom gerust langs voor een drankje en wat te eten als je het een keer in het groot wil bewonderen en de verhalen erbij wil hebben. Digitaal bladeren kan ook: Je vind het digitale exemplaar hier: Bekijk je online fotoboek

Diana en René

Me and you just as free as we’ll ever be.